"świat emocji ludzi niepełnosprawnych, którzy walczą o każdy swój dzień..."

Witajcie kochani:)

Na przełomie lat miałem wiele problemów egzystencjalnych, które wiązały się z bardzo silnie przeżywanym stresem, napięciem emocjonalnym i lękiem.
Jednak po wielu latach, nareszcie powróciła mi wola walki w życiu
Zaczynam kształtować na nowo siebie, szukać celu, który by mnie ciągle motywował do działania a co ważne nie mam już stanów apatii, ani blokady emocjonalnej, która jeszcze dwa miesiące temu doprowadzała mnie do rozpaczy ;(
Nie myślę już tak intensywnie o swojej przyszłości, kierując się negatywnym myśleniem. Mam lepszą organizację i to co sobie postanowiłem względem siebie tego się trzymam... I oby tak dalej

Zacząłem pisać swojego bloga odnośnie swoich zaburzeń osobowości i to daje mi też motywację i poczucie sensu, że jestem komuś potrzebny i to nie tylko swoim najbliższym ale i innym, którzy zmagają się z samotnością  i trudną egzystencją.
Potrafię oddzielić poczucie obowiązku od swoich przyjemności i pasji, które są ważne dla mojej egzystencji. Stres jest bardzo silny ale to eustres, który powoduje że człowiek odczuwa chęć wstawania wcześnie rano i... działania calutki dzień

Jeśli macie podobnie i chcielibyście podzielić się swoimi doświadczeniami to zapraszam serdecznie do dyskusji.
Poczucie bliskości jest bardzo ważne i daje Nam jakiekolwiek spełnienie