Ludzka egzystencja i przyszłość osób niepełnosprawnych  jest nie raz ciężkim tematem do rozmowy. Każdy chce jakoś żyć, cieszyć się dobrymi chwilami i nie myśleć o tym co będzie w przyszłości. Jednak czy da się tak zrobić do końca, aby nie myśleć o swojej dalszej egzystencji. Ile jest na świecie osób niepełnosprawnych umysłowo, którzy nie są w stanie zadbać o podstawowe potrzeby życiowe, nie umiejąc poradzić sobie z rzeczywistością, jaka ich otacza. Ludzie często popadają w skrajne myślenie, albo nieświadomie toczą swój własny byt w ośrodkach opiekuńczych.
Inaczej jest wtedy, gdy osoba jest niepełnosprawna fizycznie, np. na wózku inwalidzkim, gdzie jest zdolna umysłowo zaspokoić swoje emocjonalne, motywacyjne i życiowe potrzeby. Wówczas nawet wózek nie stoi na przeszkodzie w realizacji celów. Tacy ludzie kończą studia, maja pracę i żyją ciesząc się każdym dniem. Jednak osoby niepełnosprawne pod względem intelektualnym są postrzegane jako osoby nieporadne życiowo, czemu nie sposób się nie raz dziwić, bo faktycznie przy bardzo dużym stopniu takiej niepełnosprawności, osoby nie są w stanie zajmować się sobą samym i potrzebują stałej opieki specjalistycznej, opiekunki, terapeuty.

Człowiek rodząc się nie zdaje sobie sprawy z tego jak potoczy się jego dalsze życie. Samodzielna egzystencja jest bardzo trudnym tematem ale powinna być poruszana w każdym domu, bo to jest podstawą do tego, aby można było zacząć kiedykolwiek żyć samodzielnie.
Nie wstydźmy się o tym rozmawiać, bo jak będziemy milczeć, to zaakceptujemy ten stan niesamodzielności i doprowadzi to do zupełnej nieporadności w przyszłości. Każdy z Nas ma prawo do prób i błędów życiowych, bo takie jest właśnie Nasze życie....

Pozdrawiam serdecznie  :)