"świat emocji ludzi niepełnosprawnych, którzy walczą o każdy swój dzień..."

Każdego dnia ma nowo  natrętnie wmawiam sobie,ze bedzie dziś dobrze...mam wrazenie ze moje otocznei w jakiś sposób sie na mnie zneiczuliło. Nic ze boli, nic ze był atak . Sły chac jakieś łabe Ooooo, szkoda. Ale nie chodzi mi o uzalanie sie nade mna ale o konkterną pomoc....
Udało mi się, lekarz dobrał lepsze leki...jest trochę lepiej awłaściwie jak dla mnie to dobrze skoro od tygodnia mam od ataków odpoczynek...
Nie poddawaj się proszę walcz....
Nie wiem czy jesteśosobą wierzaca ale od dzieciństwa mam powtarzane,ze Bog jest najlepszym lekarzem...Uwierz i powierz Mu się..
Mozna by kłucić się dlaczego Bóg skoro jest taki dobry to karze  cierpieniem takim jak Twoje...
Ja myslę ze za choroby nie odpowiedzialny jest Bóg ale świat, zatruty swiat....
Nie wiem czy to miałobuy dla Ciebie jakiekolwiek znaczenie ale już nie jesteś sam. jestem Ja....

Ostatnio edytowany przez gnusia (2014-01-10 15:20:39)

Nie wiem co mogłabym Ci powiedzieć ,zeby Ci ulżyć...pojawiłam się ja ,to owórz się na to pozytywnie. Oczywiście nie przekraczamy pewnej granicy.Mam na mysli znajomość, coś co moze ofiaruje Tobie coś pozytywnego  w sercu.

Ostatnio edytowany przez gnusia (2014-01-13 15:20:39)

cześć Riku.
Oczywiście ,ze ciągłe tylko mówienie, ze jest fajnie natrętnie do siebie samow sobie nie pomaga. Widzisz nawet mimo możliwości napisania długiej wypowiediz i tak nie jestem wstanie napisac wszystkiego tak jakbym chciała to przekażać. Mi chodzu o coś zupełnie innego niż tylko w mawianie sobie,ze jest fajnie jak przecież nie jest...
Chodzi o otworzenie szeroko oczu i serca aby dostrzec najdrobniejsze światełka nadzieji...
Kiedy mnie samą pali teraz ból jakby mnie kwasem oblewano....i mam tak naprawdę ochotę zapaść się podziemię...Tylko to nie zlikwiduje bólu...
Wybrałam inaczej, uczyć się ztym żyć...I dzielić sie ztym z innymi.
Mam świadomosć, że nie kazdy jest w stanie się z tym uporać i chciałabym pomóc komu tylko moge...
Jest jeden warunek..Ten Ktoś kto chicałby, potrzebowałby tej pomocy musi się na nią naprawdę otworzyć...
Jak ktoś mi pisze bądz mówi ty masz rodzinę itd  to sobie mozesz mówić i tak naprawdę nie masz o niczym pojecia...To nie prawda....w tym bólu jestem sama jak palec. Nikt mi nie jest wstanie pomóc jeśli sama nie robiłabym czegokolwiek w kierunku takim aby dać sobie z tym radę.Mój mąż kochany ale jednak , zdrowy jak ryc.I oBy tak do końca Jego życia!!U niego nawet widze pogubienie sie w mojej sytuacji i wcale go za to nie winię. Poza tym ktoś pracowac musi. Wiem jednak ,ze gdybym tylko skupiła sie na samej sobie i rozpaczy z powodu choroby nie byłoby nic...
Czacem dla kogoś nawet powiedzenie sobie bedzie jeszcze fajnie jest tiptopem zrobionym na przód.Ludzki umysł i psychika jest kopalnią nie odkrytą do końca przez najlepszych nawet specjialistów. Nigdy nie wiadomo co komu pomoże..Jeśli komuś pomaga wmawianie sobie "będzie fajnie" to dlaczego nie..Jednemu pomaga to, innemu tamto.....
Znam ból przeraźliwy ale wiem ze wgniatanie samego siebie w ten ból jeszcze bardziej do niczego dobrego nie prowadzi...
Trzeba jak sie tak czuje wykrzyczeć wszystkie swoje złe emocje iuczucia....wyrzucić to z siebie..to tez czasem pomaga..
Pozdrawiam serdecznie.